Het komt ook voor dat iemand zelf het leven beëindigd. Zelfdoding komt vaak onverwachts, ook wanneer de omgeving al rekening hield met de mogelijkheid dat het zou kunnen gebeuren. Bij zelfdoding komen veel emoties vrij. Het is nog steeds een lastig te bespreken onderwerp waar veel verschillende gedachtes en meningen over zijn.
Zelfdoding is iets menselijks en ertoe komen is het laatste stadium van een vaak lang en intense, voor de persoon in kwestie, uitzichtloze situatie die het leven, door een opstapeling van problemen en vaak (psychische)ziekte, ondragelijk maken. Wanneer je zelf niet in een dergelijke situatie bent geweest, is het gevoel van het ‘niet meer kunnen leven’ vaak amper voor te stellen.
Wij kiezen bewust voor ‘niet kunnen leven’, omdat wij geloven dat ‘willen leven’ een te complexe kwestie is. Door alle gesprekken met mensen die denken aan zelfdoding is het namelijk vaak geen kwestie van willen. Wij stellen vaak de vraag: ‘wil je dood?’ en vaak is het antwoord ‘nee, maar ik kan zo niet meer leven. Als de situatie kan worden veranderd, dan zou het wellicht anders zijn.’
De behoefte van de omgeving om iemand op andere gedachte te brengen, gelukkig te willen maken en te helpen is groot; Natuurlijk is dat zo! ‘Wij’ zien vaak nog een mogelijkheid, opties en kansen, maar het gevoel van de persoon in kwestie zit heel diep en zicht op een oplossing of uitgang is er vaak niet meer.
Zelfdoding en de gedachte eraan is vaak moeilijk te bevatten, daarom is het zo onwijs belangrijk om erover te praten. Denk je aan zelfdoding? Gaan deze gedachten door je hoofd? Wacht niet en praat erover. Voel je vrij om contact met ons op te nemen. Wij kunnen naar je luisteren en als je wilt je voor hulp in contact brengen met de juiste personen of instanties.