Wim zit aan tafel en staart naar buiten
Zijn koffie is inmiddels koud en hij kan niet geloven dat zijn vrouw die nacht is overleden. Connie is 64 jaar geworden en haar gezondheid liet haar al enige tijd in de steek, maar dit had niemand verwacht. Toen haar medische problemen aan het licht kwamen hebben ze met elkaar hun uitvaartwensen gedeeld. Connie en Wim hebben geen kinderen, beide ouders zijn al overleden. Ze zijn altijd op hunzelf geweest en willen het budget voor hun uitvaart klein houden.
Wim heeft contact gezocht met Evelien en gevraagd naar de mogelijkheden voor een afscheid wat past bij hun wensen. Het verbaast Wim dat er veel dingen zijn die niet hoeven. Geen kaarten, geen aula, geen condoleance, geen rouwadvertentie. Het mag en kan allemaal, maar het hoeft niet. Wim wil op zijn eigen manier afscheid nemen van Connie en voor Wim heeft daar geen uitgebreide uitvaart bij nodig. “Ik doe dat op mijn manier, door lange wandelingen te maken, zoals we dat altijd samen deden.”
- Een uniek afscheid
- Een passende uitvaart
- Een waardevolle herinnering
Zoals Connie had gewild, wordt haar afscheid benaderd vanuit de noodzakelijke zorg en is het de wens om alles wat niet hoeft, ook niet te organiseren. Dat betekent dat Connie over twee dagen in stilte zal worden gecremeerd, zonder afscheid vooraf. Wim wil wel mee, want ze hebben altijd alles samen gedaan. Een voorkeur voor een kist is er niet, dus is er gekozen voor een mooie neurale lichthouten kist. Wim wil alleen zijn en wandelen, maar weet dat hij Evelien altijd kan bellen en dat alleen al vindt hij een fijn idee. Op de dag van de crematie zien Wim en Evelien elkaar bij het crematorium. Wim heeft nog even een moment met Connie samen en daarna begeleiden ze samen Connie naar de crematieruimte.
Vier weken later brengt Evelien de as van Connie thuis. Wim heeft nagedacht en wil graag een as-sieraad laten maken, zodat Connie bij hem is tijdens alle wandelingen die hij nog gaat maken.
