Afscheidsverhaal van Peter en Leontien

Evelien helpt hen daarbij. Ze kent de omgeving, de faciliteiten en corona-regels op haar duimpje. Ze regelt dat het afscheid van hun vader mag plaatsvinden in de tuin van het Kasteel van Rhoon: alle gasten op veilige afstand en toch liefdevol bij elkaar. Een Franse trompettist die Nederland niet kan verlaten door de covid-maatregelen, speelt de jazzmuziek waar vader zo van hield.

“Ik denk dat hij genoten zou hebben van zijn uitvaart. Evelien had een T-Ford geregeld als rouwauto. De kist zat met een spanband vast. We hebben er nog over gegeind dat we hoopten dat hij er niet uit zou schuiven. Wat ik zo mooi vond, en dat is echt iets wat Evelien voor elkaar krijgt: de oldtimerclub was zelfs trots dat we hun auto wilden gebruiken. En Evelien droeg die dag bretels. In een tussenzinnetje had ik verteld dat mijn vader altijd bretels droeg. Hij zou het prachtig hebben gevonden.”

Ook het afscheid van moeder regelt Evelien.“Mijn moeder hield niet van poespas. En omdat wij nog net aan het einde van onze quarantaine zaten, mochten Leontien en ik niet dichtbij zijn. In een oldtimer, van dezelfde oldtimerclub, is Evelien met mijn moeder van de opbaarlocatie naar het crematorium gereden. Ze had twee prachtige boeketten laten maken, als symbool voor mijn zus en mij. In de buurt van het crematorium hebben wij op ruime afstand van elkaar met familie en vrienden een haag gevormd. Evelien deed de achterdeur van de auto open en gaf de boeketten aan ons. Mijn moeders lievelingsnichtje zei bij het sluiten van de autodeur ‘oma zou niet meer gewild hebben’. Dat geeft me het gevoel dat we het goed hebben gedaan.”