Dank je wel, Lucas
Het afscheid van Lucas was meer dan alleen een laatste groet, het was een periode van bezinning waarin hij iedereen ruimte gaf om afscheid te nemen. Bewust of onbewust wist hij daar momenten voor te maken, ook al was er nog maar weinig tijd, omdat zijn gezondheid snel achteruit ging. Op zijn verzoek werd ik uitgenodigd om kennis te maken met hem en zijn gezin. Hij wilde weten wie hen zou gaan begeleiden bij zijn uitvaart en dat moest goed voelen. Hij wilde alles zo goed mogelijk achterlaten en voor zijn familie blijven zorgen tot het laatste moment. Wat een kracht als je daarvoor ruimte kan maken terwijl je het leven aan het loslaten bent. We zeiden elkaar vaarwel met een gebalde vuist en een glimlach. Drie dagen later overleed hij in bijzijn van zijn gezin.
Mijn belofte was om, binnen de coronamaatregelen, zoveel mogelijk van zijn afscheidswensen te laten uitkomen. Lucas wilde alles gemoedelijk, warm en sfeervol. Hij wilde zo veel mogelijk mensen de gelegenheid geven om afscheid te komen nemen. Hij verdiende het grootst mogelijk eerbetoon, in de traditie van het kerkgenootschap Leger des Heils en in persoonlijke ongedwongen sfeer van zijn gezin.
- Een uniek afscheid
- Een passende uitvaart
- Een waardevolle herinnering
Lucas zijn afscheid werd net zo bijzonder als hij zelf was.
Op het kasteel van Rhoon werd de juiste sfeer gevonden en konden we twee keer dertig gasten ontvangen. Vanuit een extra zaal werd een live-verbinding gemaakt met de zaal waar de afscheidsdienst plaatsvond. Daarnaast kon er via een digitale livestream vanaf thuis of iedere andere locatie worden meegekeken op een eigen scherm. De tuinen van het kasteel boden genoeg ruimte om iedereen aanwezig te laten zijn bij de aankomst en het vertrek van Lucas. Een prachtig eerbetoon begeleidt door het muziekkorps, de vlagdrager van het Leger des Heils en de dragers. De sfeer was zo bijzonder, het voelde bijna koninklijk.
